رسانه، جاده ای که هنوز هم یک طرفه است 

شوشان - هوشنگ نوبخت : 

جا دارد در ابتدای مطلب، روز خبرنگار را به همه همکاران عزیز و سختکوشم در حوزه های مختلف رسانه تبریک بگویم.
روزی که اعتقاد دارم باید در تقویم ملی کشورمان به یک هفته افزایش پیدا کند چرا که رسانه همچون علوم پزشکی به شاخه ها و تخصص های مختلف تبدیل شده و چنان گسترده و تاثیرگذار است که باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

اصحاب رسانه در طول سال و به فراخور شرایط به موضوعات مختلف می پردازند.

در خصوص شخصیت ها، دولت ها، بحران ها و هر آنچه نیاز فکری جامعه است، تولید محتوا می کنند و آن را به شکل های مختلف منتشر و در اختیار دولت و ملت قرار می دهند.
هم دولت از جامعه رسانه انتظار همکاری دارد که کاملا به جا و منطقی است و هم ملت توقع دارند که خبرنگاران، صدای رسای آنان در چالش های گوناگون باشند که این هم امری ضروری و تکلیفی همیشگی است که همکاران ما در رسانه باید با علم و منطق و شفافیت و عدالت و صداقت پاسخگوی همه مخاطبین در هر حوزه ای باشند.

خبرنگاران به واسطه حرفه و بینش جهان شمولی که دارند ، حواس شان به همه هست اما شوربختانه در نقطه مقابل شاهد توجه دولتمردان و حتی گاه شهروندان به این جامعه دلسوز و زحمتکش نیستیم یا بهتر بگویم که اتوبان اصحاب رسانه همیشه خدا یک طرفه است.

وقتی من به عنوان یک خبرنگار و در طول سال به رئیس جمهور، وزیر، وکیل، استاندار، مجلس، کاسب، ورزشکار و کارگر می پردازم و خواسته هایشان را فریاد می زنم امید آن دارم که در چنین روزی و در این مناسبت مظلوم ولی ارزشمند، این همه مخاطب، نیم نگاهی به حرفه. دغدغه، درآمد، قلم و قدم های من در این مسیر سخت داشته باشند و هر کدام به شکلی و در حد توان شان ما را امیدوار و همراهی کنند تا بتوانیم با انرژی مضاعف به رسالت مان بپردازیم.

در روز خبرنگار، مردم و مسوولین باید میکروفون ما را بگیرند، تریبون ما بشوند و به تحلیل شغل و قلم و سختی و رسالت و دغدغه های ما بپردازند.

شوربختانه گاهی تصور و برداشت از توجه به رسانه ها معطوف به دادن یک یا چند کارت هدیه، یک شام ناقابل و یا چند بسته هدیه می شود و گاهی هم در اوج بی احترامی ما را به دادن چند آگهی تعارف می کنند که با صراحت بگویم، هیچکدام از این موارد در شان و منزلت تکریم اصحاب رسانه نیست و شاید هم عیب اساسی از برخورد ناشیانه و سطح پایین توقعات برخی همکاران ما در این حوزه باشد که آن هم نیاز به بررسی و اصلاح اساسی دارد.

اتوبان رسانه زمانی دو طرفه و مطلوب است که مثل خیلی از جاهای دنیا، مسکن، بیمه، احترام متقابل، امنیت پایدار شغلی، تسهیلات مناسب بانکی و دسترسی آسان به اینترنت و مواردی اینچنین در سبد دولت ها گنجانده شود تا خبرنگاران و رسانه های ما هم استقلال شان را حفظ کنند و هم مجبور نشوند به خاطر تامین مایحتاج اولیه خود، دست به اقداماتی بزنند که در شان هیچ رسانه ای نیست.
کلام را خلاصه کنم و شفاف و صادقانه بگویم که یک سال دیگر هم گذشت ولی در این مسیر حتی یک نفر در این اتوبان برای ما چراغی سبز نشان نداد و کماکان این جاده برای رسانه های سالم، مستقل و شفاف، کاملا پر از مانع و یک طرفه است.